Yalnızlık ve Telefon Görüşmeleri: Yeni Bir Araştırmanın Sonuçları
Independent Türkçe’nin aktardığına göre, hakemli tıp dergisi JAMA Psychiatry‘de yayımlanan bir araştırma, yalnızlık hissinin azaltılmasında telefon görüşmelerinin etkisini ortaya koydu. Araştırmaya katılan 240 kişinin yarısı, gönüllülerle bir ay boyunca telefon görüşmesi yaparken, diğer grup herhangi bir çağrı almadı.
Gönüllülerle yapılan görüşmelere katılanların, ortalama olarak %20 daha az yalnız hissettikleri tespit edildi. Araştırmanın başyazarı olan Maninder “Mini” Kahlon, Teksas Üniversitesi’nde nüfus sağlığı doçenti olarak görev yapıyor. Kahlon, gönüllülerin empatik iletişim becerilerini geliştirmek amacıyla kısa bir eğitim aldıklarını belirtti. Bu eğitim, aktif dinleme ve konular hakkında sorular sorma becerilerini içeriyordu.
Telefon görüşmelerinde katılımcılar, konuşulacak konuları kendileri seçti. Kahlon, bu durumun önemli bir etkisi olduğunu vurgulayarak, “Bazen olay sadece kontrole sahip olduğunu hissetmektir. Bazı kişilerin hayatlarının diğer yönlerinde kontrolleri olmayabilir. Fakat konuşmayı kontrol edebilir,” dedi.
İlk hafta boyunca katılımcılarla gönüllüler her gün beş kez görüşürken, sonraki haftalarda katılımcılar iki ya da beş çağrı arasında bir seçim yaptı. Kahlon, görüşmelerin ilk hafta ortalama 10 dakikadan biraz fazla sürdüğünü, ancak araştırmanın geri kalanında bu sürenin 10 dakikaya düştüğünü ifade etti.
CNN International’ın haberine göre, katılımcılar gönüllülerle günlük hayatları, hobileri ve çeşitli konular hakkında sohbet ederken, gönüllüler de katılımcıların hayatları hakkında sorular sordu. Araştırma başlamadan önce, katılımcılara yalnızlık, anksiyete ve depresyon hissettiklerini ölçmek amacıyla bilimsel testler uygulandı. Kahlon, anksiyete ve depresyonun telefon görüşmelerinden etkilenebileceği için bu ölçümlerin yapıldığını vurguladı.
Araştırmanın sonunda katılımcılara aynı testler bir daha uygulandı. Haftada birkaç kez telefonla konuşan kişilerin, Kaliforniya Üniversitesi Los Angeles Kampüsü tarafından geliştirilen Yalnızlık Ölçeği’ndeki puanlarının başlangıçta 6,5 iken, araştırma sonunda 5,2’ye düştüğü gözlemlendi. Anksiyete ve depresyon seviyelerinde ise, Yaygın Anksiyete Bozukluğu-7 testine göre %30, Hasta Sağlık Anketi-8 testine göre ise %24’lük bir azalma tespit edildi.
Kahlon, bu değişimlerin klinik açıdan yorumlanmasının standart bir yolu olmadığını, ancak katılımcıların değerlerinin önemli ölçüde düştüğünü belirtti. “Yani üzerlerinde gerçekten büyük bir etki yarattık,” diyerek araştırmanın sonuçlarına dikkat çekti.
Bulguların Pratiğe Dönüştürülmesi
Araştırmaya dahil olmayan Brigham Young Üniversitesi’nde psikoloji ve sinirbilim profesörü olan Julianne Holt-Lunstad, bu bulguların umut verici olduğunu ifade etti. Yalnızlığı azaltma amacıyla topluluk temelli birçok yaklaşımın mevcut olduğunu, ancak klinik açıdan test edilmiş bir yaklaşımın nadir olduğunu vurguladı.
Kahlon, bireylerin kötü hissettikleri zaman yakınlarıyla iletişim kurmasının önemini vurguladı. Yalnızlık hisseden kişilerin, “yargılamayacağını ve gerçekten dinlemek isteyeceğini” düşündükleri aile üyeleri ya da arkadaşlarıyla konuşmalarının teşvik edilmesi gerektiğini belirtti.
