Vampir Yarasaların Sosyal Davranışları
Vampir yarasalar, birbirlerine olan bağlılıklarıyla bilinirler; tımar etmeyi ve yiyeceklerini paylaşmayı severler.
Son zamanlarda yapılan bir araştırmada, vampir yarasaların hasta olduklarında sosyal mesafeyi koruma eğiliminde oldukları, diğer yarasalarla daha az zaman geçirdikleri ve sürü üyeleriyle daha az etkileşimde bulundukları belirlenmiştir. Daha önceden laboratuvar ortamında gözlemlenen bu davranışlar, Orta Amerika’nın Belize bölgesinde de doğrulanmıştır. Ohio State Üniversitesi’nden uzmanlar tarafından yürütülen bu çalışma, Davranışsal Ekoloji adlı bilim dergisinde yayımlanmıştır.
Araştırma ekibi, bir ağacın kovuğunda yaşayan bir grup yarasaya küçük alıcılar yerleştirerek, bu yarasaların birbirleriyle nasıl sosyalleştiğini gözlemlemiştir. Çalışmanın bir parçası olarak, 16 yarasaya bağışıklık sistemlerinin geçici olarak hasta gibi tepki vermesine yol açan lipopolisakkarit adlı bir madde enjekte edilmiştir. Ağaçta toplamda 31 yarasa bulunmaktaydı ve geriye kalan 15 yarasaya ise bağışıklık sistemlerine herhangi bir etkisi olmayan tuzlu su enjeksiyonları yapılmıştır. Uzmanlar, bu deney sırasında yarasalara herhangi bir zarar verilmediğini vurgulamaktadır.
Davranışsal Değişiklikler
Hasta yarasaların sosyal etkileşimleri, sağlıklı yarasalara kıyasla önemli ölçüde azalmıştır. Bilim insanları, bağışıklık sistemleri enfeksiyonla mücadele ediyormuş gibi harekete geçirilen “hasta” yarasaların, ortalama dört kat daha az yarasayla ilişki kurduklarını tespit etmiştir. Bu davranışsal farklılıklar, enjeksiyondan altı saat sonra, yarasaların uyku halinde veya dışarıda yiyecek ararken belirgin bir şekilde azalmıştır. 48 saat sonra, enjeksiyonun etkileri tamamen geçmekte ve yarasalar yeniden sosyalleşmeye başlamaktadır.
Vampir yarasalar, yalnızca sığırlar gibi daha büyük hayvanların kanını içerek beslenen tek memelidir.
Böylece, yarasaların hasta olduklarında sağlıklı bireylerle daha az zaman geçirerek gerçek virüsleri yayma olasılıklarını azalttıkları açıklanmıştır. Araştırmayı yöneten Simon Ripperger, bu durumu “pasif sosyal mesafe” olarak tanımlamakta ve hayvanlar alemi içerisinde bu davranışın daha yaygın olduğuna inanmaktadır.
Yatakta Kalmak İsteyen Hayvanlar
Ripperger, “Alıcılar sayesinde, bu yarasaların davranışlarının bir saatten diğerine, hatta gece ve gündüz, bir ağaç kovuğunun karanlığında saklanırken bile, dakika dakika nasıl değiştiğini görmek adına yeni bir pencere açıldı” şeklinde ifade etmiştir. Pasif sosyal mesafe, insanların kendilerini iyi hissetmediklerinde diğer insanlarla vakit geçirmek yerine, yatakta kalmayı tercih etmelerine benzetilmektedir.
