Bir Röportaj: Dizi Temposu ve Sosyal Sorumluluk
Bir röportajda dizi temposundan çok yorulduğunuzu söylemişsiniz. Ama onun üzerine bayağı yüksek tempolu “Mehmed: Fetihler Sultanı” işine başladınız…
– Salon erkeği rollerine fazla takıldığımı düşünüyorum. Dizimiz, dağlar, bayırlar, ormanlar gibi zorlu arazilerde geçiyor. Soğuk, yağmur, çamur derken aksiyon dolu bir macera içerisindeyiz. Bu projeye yıllardır bekliyordum. Elim ayağım tutuyorken, biraz da akrobatik bir yapım varken, aksiyon işi gelsin istiyordum. 50 yaşımın üzerine geldi bu proje, artık kalan enerjimle bu işi kotarmaya çalışıyorum. Gerçekten emek isteyen bir yapım. Ortaokul yıllarımdan bu yana tekvando yapıyorum.
Sosyal sorumluluk konusunda da duyarlı çalışmalarınız var. Ne yaşadınız da yardım konusunda çalışmalara başladınız?
– Yalanlardan gerçekten tiksinmeye başladım. Yalanı görmek, duymak ve içinde bulunarak kendim de yalancı olmaktan korktum, nefret ettim. Bu tiksintim o kadar derinleşti ki yalnızlığa itildiğimi hissettim; “Bu yalnızlığı kiminle paylaşabilirim?” diye düşündüm. Yalanın olmadığı bir yer arayışına girdim. Kim yalan söylemez ki? İşte o kapıdan çıktığında ölebileceğini, gece yatağına yattığında sabah uyanmayacağını bilen insanlar yalan söylemez. Böyle bir arayış içindeyken haberlerde gördüklerim beni etkiledi. Gazze’de olmam gerektiğini düşündüm ve oradan başladım.
Peki bahsettiğiniz yalanlar sektörel bir durum muydu?
– Sadece sektörel bir durum değil, fakat elbette sektörün getirdiği bir durumdu. Dışarıda yanan bir ev ya da çığlık atan bir kadın, çocuk gördüğümde buradaki eğlenceli sohbetlere geri dönemiyorum.
Fotoğraflar: Levent KULU
Süslü Kelimelerim Yok, Düz Adamım
Eş ve baba olarak hangi yönleriniz ön planda?
– Baba olarak, yılların getirdiği hasret ön planda. Eşime de çok minnettarım; bana dünyanın en güzel varlığını hediye ettiği için. Ama keşke daha sabırlı olabilsem. Gerçekçi olduğum için çok süslü kelimelerim yok. Daha düz bir adamım. Şu anda bunca çığlık varken, romantik olmanın zor olduğunu düşünüyorum.
İnternette sizinle alakalı “Biraz geri planda kaldı” yorumları okudum. Bu düşüncelere katılıyor musunuz?
– Kendim ettim, kendim buldum. İşime karşı çok iştahlı değilim. İşimi iyi yapmak için çabalıyorum ama çok hırslı değilim.
İçinizde ukte kalan bir iş oldu mu?
– Evet, bir tane böyle bir anım var. Kaş’ta iskelede denize atlayacakken telefonum çaldı. Haluk Bilginer, “Sinan, şöyle bir oyun var, oynar mısın? Yarın başlıyoruz.” dedi. Denize baktım. 15 gün geç gelme şansım yoktu, bu nedenle kabul edemedim.
5 Yıldır Koku Alamıyorum, Çocuğumun Kokusunu Bilmiyorum
Küçük bir oğlunuz var. Evde hayat nasıl gidiyor?
– Evde hayat çok güzel. 50 yaşımda baba oldum ve bu yeni bir başlangıç benim için.
Neden geç baba oldunuz?
– Her zaman baba olmayı istemiştim. Daha önceki evliliklerimde çocuk sahibi olamadım, ama bu evlilikten dünya tatlısı bir oğlum var. Belki de bu yaşta baba olmam gerekiyordu. 20’lerimde veya 30’larımda baba olsaydım, evliliğime ve çocuğuma bu kadar sarılabilir miydim, gerçekten hak ettiği değeri verebilir miydim, bilmiyorum.
Çocuğunuz doğduktan sonra yardım bölgelerine gittiniz mi?
– 6 Şubat depreminin ardından o bölgelere gitme fırsatım oldu. 3 hafta evden uzak kaldım ve o süreçte hastalandım. Üzerimde 5 yıldır koku alma duyusu yok. Havadaki zehirleri soluyorum ama sonrasında fark ediyorum. Geri döndüğümde oğlum 1,5 aylık olmuştu.
Koku duyunuzu nasıl kaybettiniz?
– Beynimde bir tümör gibi bir kist vardı. Bir gün görme yetimi kaybettim, tümör alındıktan sonra düzelme yaşadım fakat sonrasında korona oldum. O koronadan sonra koku alma duyum gitti. Düşünün ki, kendi çocuğumun kokusunu bilmiyorum çünkü onu hiç alamadım.
