Kişisel olarak her müzisyenin konserine katılma arzusunu uyandıran farklılıklar, Benjamin Clementine’nin performansında belirgin bir şekilde ortaya çıktı. Önceki konserde de seyirciyle etkileşim kurma çabası dikkat çekiciydi. Örneğin, Harbiye’de sahne alırken, arkasında yer alan Lütfi Kırdar Kongre Merkezi’nin geceleri mavi ışıkla parlayan ismi ile ilgilenmiş, orası hakkında seyirciden bilgi almaya çalışmıştı. Hatta piyanosuyla “Congress Centre” adında bir beste yaparak bu etkileşimi daha da derinleştirmişti. O anki ruh haline göre şarkılarını stüdyo kayıtlarından çok farklı bir şekilde seslendirmişti. Her konserinde olduğu gibi bu konserde de çıplak ayakla sahneye çıkması, onun sahne performansına olan samimiyetini ve doğallığını vurguluyordu.
Bu sefer, beyaz bir kıyafetle sahneye çıkan Clementine, üzerine yansıtılan spot ışığıyla adeta bir “aziz” havası yaratıyordu. İZLEYİCİYLE İLETİŞİM… Konser boyunca tam 2 saat boyunca seyirciyle etkileşimde bulundu. Konserden ayrılan her seyirciye arkasından “Adios, ciao” diyerek veda etti. Dikkatli gözlerden kaçmayan bir başka detay ise, dışarı çıkıp geri dönen seyircilere “Tuvalet nasıldı, temiz miydi?” şeklinde sorular sormasıydı. Türkçe kelimeler öğrenme çabası ve şarkılarının bazı sözlerini Türkçeleştirme girişimleri, onun samimiyetini gösteriyordu; ancak bu konuda bazı zorluklar yaşadı. Yine de seyirciyi, bir konserden beklenmeyecek kadar çok güldürmeyi başardı. Çocukluk yıllarında İngiltere’de parasının ancak bir lahmacuna yettiğinden bahsetmesi, izleyicilerle olan bağı daha da güçlendirdi.
Bir noktada, seyircilerden biri ilginç bir davranış sergileyerek sahnenin önüne kadar koşup kendisine bir not verdi. Notun içeriğini bilemeyiz ama Clementine, o notu cebine atıyormuş gibi yaparak seyircileri güldürmeyi başardı. TAM 50 TEKRAR “Genesis” şarkısının “Trapped in free” şeklindeki nakaratını tam 50 kez seyirciye tekrar ettirdi. Bu gerçekten şaka gibi görünse de, seyirciler de başlangıçta şaka olduğunu düşündü. Ancak o, geriye doğru sayarken “Şaka yapıyorum sanmayın” diyerek kesin bir açıklık getirdi. Şarkının hikayesini anlatırken, “Biraz daha normal olmak için evlendim” ifadesi izleyicileri güldürdü. O sırada kayınvalidesinden duyduğu “hoşnutsuzluğu” da dile getirdi. Konserden çıkar çıkmaz Google’dan kayınvalidesinin kim olduğunu öğrenmeye çalıştık; Birleşik Krallık’ın lordlar kamarasının muhafazakâr bir üyesi olduğu bilgisini edindik.
Genç yaşında evsiz kalıp sokaklarda yaşamış olan Benjamin Clementine, tren biletine parası olmadığı için davet edilmesine rağmen Hollanda’daki bir festivale 45 km boyunca çıplak ayakla yürüyerek katılmaya çalışmış ama maalesef başarılı olamamış bir insanın kayınvalidesine yönelik hislerine hak vermek oldukça kolaydı. Benjamin Clementine, güçlü sesi (tenor), etkileyici şarkıları ve sözleriyle, mütevazı ve eğlenceli tavırlarıyla izleyenlerini kendisine hayran bıraktı. Konserin sonunda, yüksek fiyatlı biletlerine gönderme yaparcasına anlık olarak bir şarkı besteleyerek, sözlerinde “Where did all the money go?” (Bütün para nereye gitti?) diye sordu. Ancak seyirci, konserden keyif alarak ayrılmış gibiydi. Ben de saatime ilk kez baktığımda konserin sonuna yaklaştığımızı görünce şaşırmıştım. Bu, olması gerektiği gibi bir konser deneyimiydi.
