Ayetel Kürsi Okunuşu, Türkçe Manası, Meali, Tefsiri ve Yararları

Ayetel Kürsi, Kur’an-ı Kerim’in Bakara Müddeti’nin 255. ayeti olarak bilinir ve İslam inancında değerli bir yere sahiptir. Ayetel Kürsi konusu, Allah’ın büyüklüğünü, sonsuz kudretini ve her şeyi denetim altında tutma gücünü anlatır. Ayetel Kürsi’nin okunuşu, bilhassa sabah ve akşam vakitlerinde okunarak bireye huzur, itimat ve muhafaza sağlar. Ayetel Kursi yazılışı, yararları, faziletleri de haberimizde yer almaktadır.

Allahü la ilahe illa hüvel hayyül kayyum

la te’huzühu sinetüv vela nevm

lehu ma fis semavati ve ma fil ard

men zellezi yeşfeu indehu illa bi iznih

ya’lemü ma beyne eydihim ve ma halfehüm

ve la yühıytune bi şey’im min ilmihi illa bi ma şa’

vesia kürsiyyühüs semavati vel ard

ve la yeudühu hıfzuhüma

ve hüvel aliyyül aziym

Allah, O’ndan diğer ilah yoktur; diridir, her şeyin varlığı O’na bağlı ve dayalıdır. Ne uykusu gelir ne de uyur. Göklerde ve yerde ne varsa hepsi O’nundur. O’nun müsaadesi olmadıkça katında hiçbir kimse şefaat edemez. Onların önlerinde ve gerilerinde olanları O bilir. O’nun ilminden hiçbir şeyi -dilediği müstesna- kimse bilgisi içine sığdıramaz. O’nun kürsüsü gökleri ve yeri içine almıştır. Onları korumak kendisine sıkıntı gelmez. O büyüktür, mutlak büyüktür.

Ayetel Kürsi, Kur’an-ı Kerim’de yer alan Bakara Müddetinin 255. ayetidir. Yani yalnızca bir ayettir.

Nasser al Qatami’nin sesinden hazırlanmış görüntü aracılığı ile Ayetel Kürsi dinleyin.

Her türlü berbatlıktan ve ziyandan korunmak için okunabilir.

Korku ve tasayı giderir.

Huzur ve memnunluk verir.

Duaların kabulüne vesile olur.

Kişinin ilim ve hikmet sahibi olmasına yardımcı olur.

Kişinin Allah’a olan yakınlığını artırır.

İçinde Allah’ın kürsüsü zikredildiği için “Âyetü’l-kürsî” ismiyle anılan bu âyet hem muhtevası hem de üstün özellikleri sebebiyle dikkat çekmiş, hakkında hadisler vârit olmuş, çok okunmuş, şifa ve korunmaya vesile kılınmıştır.

Kelime-i şehâdet ve İhlâs mühletleri nasıl İslâm inancının özünü ihtiva ediyor ve insanlara Allah Teâlâ’yı tanıtıyorsa Âyetü’l kürsî de –onlardan daha geniş ve ayrıntılı olarak– bu özelliği taşımaktadır. Bir evvelki âyette peygamberlerin getirdiği epey âyet ve “beyyine”ye (imana götüren işaret ve delil) karşın insanların ihtilâfa düştükleri, kiminin küfrü kiminin imanı tercih ettiği zikredilmişti.

İnsanı imana götüren kanıtlar, aklını kullanarak üzerinde düşüneceği “kendisinde ve yakından uzağa etrafında (enfüs ve âfâk)”, peygamberleri desteklemek üzere Allah’ın onlara lutfettiği mûcizelerde ve vahiy yoluyla yapılan “sağlam kanıtlara dayalı kelamlı açıklamalar”da görülmektedir. Bu âyet gerçek mâbudu arayanlar için eşsiz ve öteki hiçbir kaynaktan elde edilemez bir açıklamadır, kanıttır.

Âyetü’l-kürsî’nin fazileti hakkındaki birtakım hadislerde Hz. Peygamber Kur’an’da en büyük âyetin Âyetü’l-kürsî olduğunu (Müslim, “Müsâfirîn”, 258; Ebû Dâvûd, “Ṣalât”, 352, “Ḥurûf”, 1), yatağına girerken onu okuyan kimseyi Allah’ın koruyacağını ve şeytanın ona yaklaşamayacağını (Buhârî, “Vekâlet”, 10), bu âyetin içinde Allah’ın en aziz isminin bulunduğunu (Müsned, VI, 461) ve Kur’an âyetlerinin efendisi olduğunu (Tirmizî, “Feżâʾilü’l-Ḳurʾân”, 2) haber vermiştir.Rivayet tefsirlerinde yer alan birtakım hadislerde de Âyetü’l-kürsî’yi okuyana Allah’ın çabucak bir melek göndereceği, sonraki güne kadar bu meleğin onun güzelliklerini yazacağı ve kötülüklerini sileceği, farz namazların gerisinden onu okuyanın da öldüğü vakit cennete gireceği söz edilmiştir. Bu hadislerde işaret edilen fazileti sebebiyledir ki Âyetü’l-kürsî namazların sonunda çoklukla okunan bir âyettir. Tıpkı inançla namaz dışında da sık sık okunan âyetler ortasında yer alır.

Buhârî’de de Ebû Hüreyre’den naklen üsttekine yakın bir rivayet vardır. Hz. Peygamber’e hadiseyi anlatınca şeytan olduğunu öğrendiği hırsız Ebû Hüreyre’ye şöyle demiştir:

“Yatağına yatınca Âyetü’l-kürsî’yi oku, devamlı olarak Allah’tan bir koruyucun olacak ve sabaha kadar sana şeytan yaklaşamayacaktır.”

Allah varlığı ezelî, ebedî, zorunlu ve kendinden olan, her şeyi yaratan, her şeyin mâliki ve mukadderatının hâkimi, her şeyi bilen ve her şeye kadir olan… aziz mevlânın öz ismidir. Bu öz isim zikredildikten sonra hem O’nun vahdâniyeti (birliği, tekliği) hem de İslâm’ın getirdiği imanın tevhid (Allah’ı birleme, bir bilme) özelliği açıklanmak üzere “O’ndan öteki ilah yoktur” buyurulmuştur.

Ayet-el kürsinin birçok faziletleri vardır. Hazreti Allahın tevhidi ile alakalı olan bir ayettir.

Ayetel kürsi okunan konuta şeytan giremez. O meskende büyü tutmaz.

Devamlı olarak ayetel kürsi okumaya devam eden kişi hem dünyada hem ahirette büyük makamlara erişir.

Ayetel kürsi nimetler 313 kez okuyup ve her okuyuşta hu diye üfürülürse o nimet bereketlenir. 313 ayet- el kürsinin hatim adedidir.

Ayetel kürsi okumayı adet edinen kimsenin geçmişte işlemiş olduğu günahlar bağışlanır. Hazreti Allah o şahsa hayır kapılarını açar.

Bir kişi 7 sefer okuyup birincide sağına ikincide soluna üçüncüde önüne dördüncüde gerisine beşincide üst altıncıda aşağı ve yedincide içine hu diye üflerse ve son olarak etrafını çevreleyecek halde üflerse melekler onu çevreler ve o gün içinde o kimseye bela isabet etmez.

Ayetel kürsi her namazdan sonra okunmalıdır. Bunu okuyan şahsa cennetin sekiz kapısı açılır ve dilediği kapıdan cennete girer.

Cenabı hak sevdiği bir kuluna namazdan sonra ayet- el kürsi okumayı unutturmaz. Kabir ehli için okunursa cenabı hak ayet-el kürsinin fazileti hürmetine o kabir ehlilin kabrini genişletir ve makamını yükseltir. Okuyan bireye de sevap yazılır.

Gece yatmadan evvel okunursa kişi kendini ve ailesini itimat içine almış olur. Sorunlu vakitlerde okunursa Allah’ın müsaadesi ile meşakkat geçer.

Ayetel Kürsi okunan konuta şeytan giremez. Büyücü sokulamaz. Ayetel Kürsi okumaya devam kişi; hem dünyada hemde ahirette ulu makamlara ulaşır. Günahlardan sakınmaya başlar. Huzura erer. Mevki ve makamı artar.

Ayetel Kürsi durak yerlerinin sayısınca 17 sözleri sayısınca 50 harfleri sayısınca 170 resuller ve ashabı kiram sayısınca 313 sefer okuyan kişinin her isteği yerine gelir. Cüreti artar. Halk ortasında sevgi hürmeti ve prestiji çoğalır. İstediği makama ulaşır. Hiç kimse ona ziyan veremez. Peygamber Efendimiz in S.A.V. isimleri sayısınca 201 sefer okursa dünya ve ahiretle ilgili istekleri geri çevrilmez.

Ayetel Kürsi; yemek buğday pirinç arpa üzere şeylere 313 kere okunarak her okunuşta o şeye üflenirse rahmeti artar o şeyde bereketlilik olur.

Ayetel Kürsiyi hergün okumayı adet haline getiren kişinin ALLAH geçmiş günahlarını bağışlar. Okuyan hem Tevhid hemde Tilaveti yerine getirmiş olur. Bu da üstün bir zikir olur.

Ayetel Kürside 34 ilahi isim vardır. 17 acık olarak 17 de kapalı olarak. Birebir vakitte 17 mim harfi 17 de vav harfi vardır. ALLAH’ın en büyük ismi Ayetel Kürside mevcuttur. Bu yüzden Ayetel Kürsi ile dua edilirse kabul görür.

Ayetel Kürsiyi bir hacet ve dileğin olması için okumak o işin olmasına vesiledir. Bu ayeti okumaya devam eden devamı nispetinde yarar görür.

Bu ayeti okumaya fakat peygamberler sıddıklar ve şehidler devam eder. Kişi okumaya devam ederse ahlakı sehid ve sıddıkların ahlakına ulaşır.

Ayetel Kürsiyi okumaya devam eden bireye; ALLAH güzel ve yararlı kapılar açar. İlim öğretir. Bilinmeyen bilgileri ve tedavi etme yollarını öğretir. Hem Zahiri hemde Batıni ilim nasip eder.

Ayetel Kürsi okunur ve sevabı kabir ehline bağışlanırsa o kabir parıltıyla dolar kabir genişler ve meyyitin derecesi mevkisi ve makamı yükselir. Okuyanada büyük sevap verilir.

Ayetel Kürsiyi çok okuyanın anlayışı artar. Düşman şerrinden kurtulur. ALLAH’ı büyük isimleriyle anmak zikretmek isteyenler Ayetel Kürsiyi okumalıdırlar. Ayetel Kürsi ilahi rahmet ve nusret kapılarını açar.

Sıkıntılı anlarda Ayetel Kürsi okunursa eza geçer. Tehlike durumunda okunursa o tehlikeden kurtulunur.

Ayetel Kürsiyi 170 kere okuyana ALLAH her işinde yardımcı olur. Zorluk çekmez. Hüzün ve üzüntüden uzak olur. Rızkı genişler. Dileklerine ve isteklerine kavuşur.

Bakara Müddetinin birinci 4 ayeti Ayetel Kürsi Ayetel Kürsiden sonraki 2 ayeti ve Bakara Müddetinin son 5 ayetini okuyanın kendisine ve ailesine şeytan ve kötülük yaklaşamaz. Meczup üzerine okunmaya devam edilirse şifaya kavuşur.

Şehvete düşkün makus ahlaklı ve berbat bireyler okur ve okumaya devam ederlerse durumları değişir. Ahlakları düzelir ve en yeterli hale yönelmiş olurlar.

Ayetel Kürsiyi okuyan kendini inanç içine alır. Cin şeytan ve insan ziyan veremez.

Gece yatarken okuyan kendini inanç içine aldığı üzere ailesini ve komşusunuda koruyup itimat içine alır.

Her farz namazını mütakip Ayetel Kürsi okuyan ikinci bir namaza kadar korunmuş olur. Yatarken okuduğunda 2 melek onu korumakla görevlendirilir.

Ayetel Kürsiyi her farz namazının gerisinden okuyana Cennetin 8 kapısı birden açılır dilediğinden içeri girer. ALLAH okuyana; şükredenlerin kalblerini sıddıkların amellerini ALLAH’a dost yanlışsız yönelenlerin sevabını verir. Ölünce doğruca Cennete girer. Muttakilerin elde edeceği mükafat verilir.

Evinden çıkarken Ayetel Kürsi okuyan kişinin günahları bağışlanır şeytanlar ondan uzaklaşır. Cin şeytan ve insan şerrinden ve dehşetlerinden emin olur. Her şeyden koruma olunur.

Gece ve gündüz 10 kez İhlas ve Ayetel Kürsiyi okumaya devam eden kişi; ALLAH’ın isteğini kazanır. Şeytandan korunur. Mahşerde peygamberlerle birlikte olur.

Ayetel Kürsi okunan konuttan şeytanlar 30 gün kovulmuş olur 40 günde büyücü ve sihirbaz giremez.

Şevkânî’nin Buhârî, Müslim, Nesâî, Ahmed b. Hanbel üzere sahih kaynaklardan derlediği hadislerden birkaçı bile bu âyetin değeri hakkında bir fikir edinmeye yetecektir:

Hz. Peygamber, Übey b. Kâ‘b’a “Allah’ın kitabından hangi âyet en büyüğüdür” diye sorup “Âyetü’l-kürsî’dir” yanıtını alınca onu tebrik etmiştir (Müslim, “Müsâfirîn”, 258).

Yeniden Übey’in hurmasına şeytana tâbi bir cin musallat olmuş; vermeyi, dağıtmayı seven Übey’i bundan vazgeçirmek üzere hurmayı aşırmaya başlamıştı. Übey mahlûku takip ederek yakaladı. Garip bir biçimi vardı. Onunla konuşunca kimliğini ve niyetini anladı. Kendilerinden nasıl kurtulabileceğini sorunca “Bakara sûresindeki kürsü âyeti ile” dedi ve ekledi:

“Onu akşamda okuyan sabaha kadar, sabahta okuyan akşama kadar bizden korunmuş olur.” Sabah olunca Übey durumu Hz. Peygamber’e aktardı. Resûlullah, “Habis hakikat söylemiş” buyurdu.

Buhârî’de de Ebû Hüreyre’den naklen üsttekine yakın bir rivayet vardır. Hz. Peygamber’e hadiseyi anlatınca şeytan olduğunu öğrendiği hırsız Ebû Hüreyre’ye şöyle demiştir:

“Yatağına yatınca Âyetü’l-kürsî’yi oku, devamlı olarak Allah’tan bir koruyucun olacak ve sabaha kadar sana şeytan yaklaşamayacaktır.”

Allah varlığı ezelî, ebedî, zorunlu ve kendinden olan, her şeyi yaratan, her şeyin mâliki ve mukadderatının hâkimi, her şeyi bilen ve her şeye kadir olan… Aziz mevlânın öz ismidir. Bu öz isim zikredildikten sonra hem O’nun vahdâniyeti (birliği, tekliği) hem de İslâm’ın getirdiği imanın tevhid (Allah’ı birleme, bir bilme) özelliği açıklanmak üzere “O’ndan öteki ilah yoktur” buyurulmuştur.

Müşrikler elleriyle yaptıkları putlara tapmakta idiler. Bunlar cansız eşyadan yapılırdı. Canı bile olmayan varlığın ilâh olamayacağını tabir etmek üzere çabucak gerisinden “O diridir” buyurulmuştur. Evet Allah diridir, O’nun hayat sıfatı vardır ve tıpkı öbür isimleri ve sıfatları üzere bunun da mahiyetini fakat kendisi bilmektedir.

Gerek Araplar’daki gerekse öteki kavimlerdeki müşriklerin birden fazla büyük bir Allah’a inanmakla bir arada bunun yanında –her birine bir fonksiyon tanıdıkları– kelamda yaradanlara inanmışlardır. Bu inanç tevhide karşıttır. Tevhidi açıklayarak başlayan âyet, Allah Teâlâ’nın “kayyûm” sıfatını zikrederek “küçük, aracı, özel vazifeli… tanrılar”a gerek bulunmadığını tabir etmektedir. Zira kayyûm, “bütün varlıkları görüp gözeten, yöneten, bir an bile onları bilgi ve ilgisi dışında tutmayan” demektir.

“Onu ne uyku basar ne uyur” cümlesi, hay ve kayyûm sıfatlarını pekiştirmekte ve biraz daha anlaşılmasını sağlamaktadır. Uyku basan yahut fiilen uyuyan birinin nezaret, idare, müdafaa üzere işleri yerine getirmesi mümkün değildir. Allah Teâlâ’nın kayyûmluğu kâmil ve kesintisiz olduğuna, daha doğrusu kayyûm sıfatı bunu söz ettiğine nazaran O’nu ne uyku basar ne de uyur.

Yerde ve gökte ne varsa öbür hiçbir kimseye değil O’na aittir; yaratanı da gerçek sahibi de O’dur. Âyetin bu mânayı söz eden kesimi “Yalnız O’na aittir” kısmıyla tevhidi öğretirken “başkasına değil” mânasıyla de şirkin çeşitlerini reddetmektedir. Zira müşrik toplumlar varlıkları yaratılış, aidiyet ve yetki bakımlarından çeşitli rabler ortasında paylaştırmışlar; meselâ yıldız, gök, yer… ilahlarından kelam etmişlerdir. “Yerde ve gökte” tabiri Arapça’da “bütün varlıklar” mânasında kullanılmakta, ismine yer ve gök denilmeyen yahut maddî mânada yere ve göğe dahil bulunmayan yerler ve buradaki varlıklar da bu tabirin içine girmektedir.

Allah’a ortak koşan kâfirlerin bir kısmı, bu ortakların O’na denk olduklarına değil, O’nun nezdinde reddedilemez şefaat, geri çevrilemez aracılık hakkına sahip bulunduklarına inanmakta ve putlara bu anlayış içinde tapınmaktadırlar. “Allah katında, O müsaade vermedikçe hiçbir kimse şefaat edemez” mânasındaki cümle bu inancın asılsızlığını ortaya koymakta; şefaatin de müsaadeye bağlı bulunduğunu, O müsaade vermedikçe ve dilemedikçe kimsenin bu türlü bir yetki ve imkâna sahip olamayacağını özlü ve tesirli bir halde zihinlere yerleştirmektedir.

Allah katında kendisine şefaat müsaadesi verilenlerin durumu ve yetkileri, ödül merasimlerinde mükafatları vermek üzere kürsüye çağrılan onur konuklarınınkine benzemektedir. Mükafatın kime verileceğini bilen ve belirleyen onlar değildir. Fakat bu merasimi tertipleyenlere nazaran onlar, onurlu, hürmete lâyık, büyük kimseler olduklarından kendilerine bu türlü bir imtiyaz verilmiştir. Allah katında şefaatlerine müsaade verilecek olanlar da Allah’a yakın ve sevgili kullar olacaktır.

Allah’tan öteki bütün şuur ve bilgi sahiplerinin bilgileri sonludur, yanlışsız da yanlış da olmaya açıktır. Bu genel gerçek şefaat sorununa uygulandığında kimin şefaate lâyık olduğunun da lakin Allah tarafından bilineceği anlaşılır. Zira dış görünüşü (mâ beyne eydîhim) itibariyle şefaate lâyık görülenlerin, kullar tarafından görülemeyen ve bilinemeyen iç yüzleri (mâ halfehüm) itibariyle bu türlü olmamaları mümkündür. Allah birdir ve sadece O ibadete lâyıktır; zira O’ndan öbür olmuşu, olacağı, kapalıyı, açığı, geçmişi, geleceği, görüleni, gaybı bilen yoktur.

Kürsî (kürsü), “koltuk, sandalye, taht” manalarına gelir. Mecazi olarak saltanat, hükümranlık, mülk mânalarında da kullanılmaktadır. Allah Teâlâ’nın üzerine oturulan maddî alet mânasında kürsüsü olamayacağından –bu O’nun şahsen açıkladığı ulu sıfatlarına karşıt düştüğünden– burada kürsüden bir öbür mânanın kastedilmiş olması gerekir.

Esasen Kur’an’da Allah’a nisbet edilen, “Allah’ın…” denilen her şeyi, O’nun varlığına dahil yahut kullandığı bir şey olarak anlamak da yanlışsız değildir. Meselâ “Allah’ın meskeni, Allah’ın ruhu, Allah’ın buyruğu, Allah’ın kölesi” tamlamalarında Allah’a ilişkin olan şeyler böyledir. Bunlar ne O’nun varlığının bir modülüdür ne de kullandığı araçlardır; ehemmiyet ve onurlarından ötürü O’nun” diye tanımlanmışlardır.

İbn Abbas’a nazaran kürsüden gaye ilimdir. O’nun ilmi her şeyi kaplar. Âyetin bu kısmını, “kürsüden gaye O’nun hükümranlığıdır ve buna hudut yoktur, hiçbir şey O’nun dışında kalamaz” yahut “Allah semavatı, arzı, arşı Kur’an’da zikretmiş, ancak bunlardan amacın ne olduğunu açıklamamıştır. Kürsüsü de bu türlü bir varlıktır, yerleri ve gökleri içine alacak kadar geniştir. Ne ve nasıl olduğunu ise fakat kendisi bilmektedir” halinde anlamak mümkündür.

Şanlı, kâmil, eşsiz sıfatlarının bir kısmı âyette zikredilen büyük Allah’a, kulların sonsuz üzere gördükleri kâinatı korumak, gözetmek ve yönetmek elbette güç gelmeyecek, O’nu yormayacak, meşgul bile etmeyecektir. Zira O büyüklerden büyüktür, kimse bilmez kaçtır.

El-Hayy: Canlı, her şeyi bilen, her şeye gücü yeten manasına gelir.

El-Kayyum: Gökleri ve yeri her şeyi tutan manasına gelir.

El- Aliyy: Pek Aziz, pek yüksek manasına gelir.

El- Azim: Çok azametli olan manasına gelir.

Arapça kökenli olan Hayy esmasının manaları şöyledir:

1.) El- Hayy manası: Hayatı ebedi ve ezeli olarak sarmalayandır. Bütün hayatların kaynağıdır. Ezeli ve ebedi olarak ölmeyen daima canlı olan manalarına gelir.

2.) Hayy manası: Ebedi ve ezeli olarak canlı olandır. Yorulma, uyuklama üzere noksanlıklardan uzaktır. Eksiksiz, tam ve canlı manaları ile hayat sahibi manalarına gelir.

Kur’an- Kerim’de birden fazla yerde Hayy ismi ile birlikte Kayyum ismi de kullanılır. Bu isimler İsm-i Azama olarak tanımlanmıştır.

1.) Kayyum: Yarattıklarını koruyup yönetim eden ve işlerini düzenleyen olarak tanımlanabilir.

2.) Kayyum: Makûs ya da yeterli yaptıklarının karşılığı vermek için her canlının başında durandır. Her canlıyı gözetleyendir. O’na hiçbir şey zımnî kalmaz. O her şeyi bilendir.

“Ya Hayyu ya Kayyum, la ilahe illa ente” ( Ey canlı ve kaim olan! Senden öteki ilah yoktur) bu duayı okuyan ve daima tekrarlayan herkesin aklı ve kalbi daima canlı kalır.