Atatürk’ün günlüğüne baktığımızda onun genelde yılbaşlarında arkadaşları ve halk ile birlikte olduğunu görürüz. Fakat 1937’nin 31 Aralık’ı farklıdır. Gazi’nin canı sıkkındır ve dışarı çıkmayı da istemez.
O esnada hala vazifede olan ve 13 yıllık Dışişleri Bakanı ve kader dostlarından Tevfik Rüştü Aras’ı Köşk’e davet ederi.
O geceyi Tevfik Rüştü Aras şöyle anlatıyor:
“O akşam beni Köşk’e çağırmıştı, çabucak gittim. Kendisini Köşk’ün üst katında kitaplığa bitişik açık salonda buldum. Birinci kelamı şu oldu: ‘Bu akşam bir tarafa çıkmayacağım. Sen de suare görmekten bıkmışsındır. Yılbaşını burada birlikte geçiririz, olmaz mı?’
Büyük bir sevinçle, diyerek karşılık verir Aras. Ve ikili bir mühlet geçen yılın olaylarından ve gelecek yılın işlerinden konuşur.
Derken Atatürk’ün Harbiye’den arkadaşı İsmail Hakkı Kavalalı da ikiliye katılır. Ve artık sohbet biraz daha gündelik hale gelir. Bir orta üçlü Gazi’nin elbise dolaplarına göz atar; zira Atatürk arkadaşlarına elbise, gömlek, kravat vermek ister.
Aras kendisini tutamaz ve şöyle der: Paşam, mendillerinize, potinlerinize varıncaya kadar bize vermekten hoşlanıyorsunuz; ne olurdu bir ay evvel düşünseydik de yeni bir yıl için…
Bütün giyeceklerinizi tekrar ısmarlasaydık ve bu gece öbür arkadaşları çağırarak elbiselerinizi, çamaşırlarınızı ve gömleklerinizi ortamızda kapışsaydık, ne kadar çok eğlenirdik. Hepimiz de bu yılbaşı gecesinin anısı olarak sizden bir şeyi üzerimizde taşırdık ve siz de yarın daima yeni giymiş olurdunuz.
‘DOKTOR, BUNU NİYE DAHA ÖNCE SÖYLEMEDİN’
Bunun üzerine Gazi Paşa hayıflanarak: “A doktor, bunu niçin daha önce düşünüp söylemedin?” der. Aras ise, ziyanı yok, gelecek yıl bu türlü yaparız karşılığını verir.
Atatürk olumlu ya da olumsuz bir şey söylemez. Bir müddet düşünür ve sonra dudaklarından şu kelamlar dökülüverir: ‘Bakalım gelecek yıla yaşayacak mıyım?’
ATATÜRK’ÜN KELAMI İLE HERKESİ HÜZÜN KAPLAR
Birdenbire odadakileri bir sessizlik kaplar. Atatürk, bir bakıma mevtin yaklaştığını içinde duyar ve dahası odadakilerin içine de bu zehirli kuşku düşer.
Bir müddet sessizlikten sonra Atatürk kendisini toparlayarak, ‘Yılbaşı gecesi acıklı şeyler düşünmeyelim ve konuşmayalım.’ der.
Ve yazlık gömleklerini ayırıp Aras’a seslenir: “Bunlardan da al, yazın Yalova’da tekrar daima birlikte oluruz da işine fayda.”
Atatürk, Aras’tan hem gömleklerini almasını ister hem de odadakilerin üstüne çöken hüzünlü durumu gidermeye çalışır. Hatta Atatürk Aras’a pijama bile verir. Kavalalı ise sevinçli kelamlarıyla mevzuyu değiştirir ve üçlü gece yarısı geçinceye kadar söyleşirler.
Atatürk o akşam olağandan biraz daha erken müsaade isteyerek istirahate çekilir. Ve bunun yanında o günü hasta geçiren İsmet İnönü’ye bir mektup muharrir:
‘Benim sevgili dostum, kardeşim, aziz evladım (…) Tekrar yeni yılın, senin, benim ve bütün Türk milletinin huzur, sükun ve parlaklıklar ile karşılaşacağının muştusu üzere gördüğümü, size ulaştırıyorum.’
