Takvimler 2 Haziran 2013’ü gösteriyordu. Üniversite öğrencisi Ali İsmail Korkmaz, Eskişehir’deki Gezi Parkı protestolarına katıldığında, girdiği bir ara sokakta polisler ve bazı siviller tarafından hunharca saldırıya uğradı. Aldığı ağır darbeler sonucu hastaneye kaldırılan Ali İsmail, 38 gün boyunca komada kaldı ve yaşama tutunmaya çalıştı; fakat 10 Temmuz 2013 tarihinde, henüz 19 yaşında hayata veda etti.
Ölümünün 10. yıldönümünde Cumhuriyet TV’ye konuşan Ali İsmail Korkmaz’ın annesi Emel Korkmaz, duygularını şu sözlerle dile getirdi: “BANA ‘MAMA’ DEYİŞİNİ ÇOK ÖZLEDİM”
Anne Korkmaz, oğlunun kaybına dair hissettiklerini şöyle ifade etti: “Canım yanıyor, 10 yıl geçti, ama hala ilk günün acısını yaşıyorum. Yavrum 19 yaşındaydı; bugün 29 yaşında olacaktı ama katiller buna izin vermedi. Ali İsmail’in sesini, kokusunu çok özlüyorum; bana ‘mama’ deyişini çok özledim. 6 Şubat’ta yaşadığımız depremde acılarımız dinmedi, gün geçtikçe özlemim daha da artıyor. İki yeğeni vardı, şimdi sekiz yeğeni oldu; belki onları çok güzel bir şekilde eğitecekti. Yeğenleri hep soruyor: ‘Ali İsmail amcam/dayım keşke ölmeseydi’ diyorlar. ‘Nasıl öldü?’ diye soruyorlar, ama buna cevap veremiyorum.”
“KATİLLERİN CEZALANDIRILMAMASI CANIMI DAHA ÇOK YAKIYOR”
Korkmaz, sanık polis Hüseyin Engin’e verilen 7 ay 15 gün hapis cezasına ve yargılama sürecine ilişkin düşüncelerini de paylaştı: “Hiçbir adil yargılama yapılmadı. Ali İsmail’in darp görüntülerünü Türkiye değil, dünya izledi. Ancak buna rağmen çok basit cezalarla, 10 yıllık ödül niteliğinde bir cezayla ve 15 Temmuz darbe girişiminden sonra denetimli serbestlikle hepsi dışarıdalar. Şu an hepsi dışarıda, elini kolunu sallayarak geziyor ama benim oğlum 10 yıldır toprağın altında. Katillerin cezalandırılmaması, canımı daha çok yakıyor. Yargıtay’a, Anayasa Mahkemesi’ne gönderdik ama onanıp geri gönderildi. Hiçbir cezai işlem yapılmadı. Şu an Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne başvurduk ama maalesef bu ülke adaletsiz bir ülke. Bu ülkenin adaletsiz olduğuna bir kez daha inandım.”
“BAŞKA ANNELER AĞLAMASIN”
Korkmaz, hakimlere seslenerek, “Ben oğlumu kaybettiğim ilk günden beri hep şunu diyorum: Ben ne yaparsam yapayım evladım geri gelmeyecek ama başka anneler ağlamasın diye mücadele verdim. Sonuç ne olursa olsun, oğlum geri gelmeyecek, bunu biliyorum ama en azından caydırıcı bir ceza olsun” dedi.
“SİVİL TOPLUM BİLİNCİ OLAN BİR ÇOCUKTU”
Oğlunun kişiliğini ve eğitim hayatında katıldığı faaliyetleri anlatan Emel Korkmaz, Ali İsmail’i şu sözlerle tanımladı: “Ali İsmail, hayatta kalsaydı, onu Türkiye değil, bütün dünya tanıyacaktı.” Çünkü Ali İsmail, toplum için bir şeyler yapmaya çalışan bir çocuktu. Küçük yaşında, lise 2’deyken bile arkadaşlarını örgütleyip huzurevi ziyareti yaptı, kimsesizler yurduna gitti, köy okullarına kitap götürdü, engelli kardeşlerimize kapak topladı. Çocukları haftanın beş günü evlerinde toplayıp kitap okuttu, en iyi özet çıkarana hediyeler aldı. Sivil toplum bilinci olan, çevreye duyarlı bir çocuktu. Hayatta kalsaydı, çok güzel bir şekilde tanınacak ve ülkeye çok faydalı olacaktı. Zaten Ali İsmail’in İngilizce öğretmenliği okuma amacı, mütercim tercüman olmaktı. Dünyayı gezip farklı kültürleri, farklı insanları tanıyıp öyle bir hayat sürmek istiyordu; ama 19’unda kaldı benim oğlum, 19’una kadar yaşayabildi. Herkese saygısı olan bir çocuktu; inanın, Ali İsmail’i 10 yıldır kaybettiğimden beri beni kırdığı bir şeyi hatırlamıyorum. Canım yanıyor.”
