Cpl Phil Dye RAF/Crown Copyright tarafından sağlanan verilere göre, devasa A68 buzdağının erimesi, okyanusa her gün 1,5 milyar tondan fazla tatlı suyun karışmasına neden oldu. Bu miktar, tüm Birleşik Krallık vatandaşlarının günlük su tüketiminin yaklaşık 150 katıdır. A68, kısa bir süre önceye kadar dünyanın en büyük buzdağı olarak biliniyordu; 2017 yılında Antarktika’dan ayrıldığında yaklaşık 6,000 km2’lik bir alanı kaplıyordu. Ancak 2021’in başlarına gelindiğinde, bu devasa buz kütlesi neredeyse tamamen ortadan kaybolmuştu. Sonuç olarak, toplamda bir trilyon ton buz erimiş oldu.
Araştırmacılar, A68’in erimesinin çevresel etkilerini anlamak için çeşitli çalışmalar yürütmeye devam ediyorlar. Leeds Üniversitesi’nden bilim insanlarından oluşan bir ekip, Beyaz Kıta Antarktika’dan kuzeye, Güney Okyanusu boyunca Güney Atlantik’e doğru hareket ederken dev buzdağının boyutlarının zaman içindeki değişimini incelemek için mevcut olan tüm uydu verilerini analiz etti. Bu görüntüler, ekibin mega buzdağının üç buçuk yıl boyunca erime oranlarının nasıl değiştiğini değerlendirmesine olanak tanıdı.
A68’in erime sürecinde kritik bir dönem, buzdağının İngiltere’nin Denizaşırı Toprakları’ndan biri olan sıcak iklime sahip Güney Georgia’ya yaklaşmasıyla başladı. Bu durum, devasa buz kütlesinin çevresindeki sığlıklara yerleşme ihtimali ile burada yaşayan milyonlarca penguen, fok ve balinanın yiyecek bulma yollarını kapatabileceği endişesini doğurdu. Ancak bu korkulan senaryo gerçekleşmedi. Yeni veriler, A68’in burada hayatta kalabilmesi için gerekli olan derinliğe sahip olmadığını gösterdi.
Leeds Üniversitesi’nden araştırmacılardan Dr. Anne Braakmann-Folgmann, BBC’ye verdiği demeçte, “Kıta sahanlığına kısa bir süre dokunmuş gibi görünüyor. Bu sebeple bir dönüş yaptığını ve küçük bir parçanın ondan koptuğunu gördük. Ancak bu, A68’i sabitlemek için yeterli değildi.” dedi. Araştırmanın ortak yazarı Prof. Dr. Andrew Shepherd ise, “Kalınlık tahminlerinde bunun nedenini görebiliyorsunuz,” diyerek ekledi: “O aşamada, buzdağının omurgası ortalama 141 metreydi ve bölgedeki batimetri (derinlik) çizelgeleri 150 m’yi gösteriyordu. Yani ikisi arasında çok az bir fark vardı.”
A68, Nisan 2021’e kadar o kadar çok küçük parçaya bölündü ki, artık takip edilemeyecek hale geldi. Ancak bu buz kütlesinin ekosistemler üzerindeki etkileri çok daha uzun süre devam edecek. İngiltere’nin Antarktika Araştırması ekibi, A68’in tamamen yok olmadan önce buradaki koşulları izlemek için buzdağının çevresine bazı robotik planörler yerleştirmeyi başardı. Biyolojik okyanograf Prof. Dr. Geraint Tarling, bu ve diğer araçlardan elde edilen verilerin henüz tam olarak analiz edilmediğini, ancak bazı ilginç bulgular ortaya koyduğunu belirtti. BBC’ye verdiği demeçte, “A68 etrafındaki fitoplankton türlerinin değişen florasına ve ayrıca okyanusun daha derin kısımlarına biriken gerçek maddeye dair güçlü sinyaller olduğunu düşünüyoruz. Planördeki parçacık sensörü, buzdağından çok güçlü madde birikim sinyalleri alıyordu,” dedi.
