Ashab-ı Kehf kıssası hakkında merak ettiğiniz her şeyi buradan öğrenebilirsiniz. Ashab-ı Kehf kimlerdir, neden mağaraya sığındılar ve ne kadar mühlet uyudukları üzere soruların yanıtlarını bulacaksınız. Ashab-ı Kehf isimleri ve yaşadıkları mucizevi olaylar, İslam tarihinde değerli bir dönüm noktasıdır.
Ashab-ı Kehf kıssası, İslam inancında değerli bir sembolik manaya sahiptir. Öykü, Allah’ın kudretini ve inananlara olan merhametini anlatır. İnançları uğruna zulme direnen ve Allah’a sığınan Ashab-ı Kehf, imanın gücünü ve insanın Allah’a olan bağlılığını temsil eder. Ashab-ı Kehf hakkında merak ettiğiniz her şeye haberimizden ulaşabilirsiniz.
Ashâb-ı Kehf (Arapça: أصحاب الكهف) yahut Yedi Uyurlar, Hristiyanlık ve İslamiyet başta olmak üzere dünyanın değişik kültürlerinde anlatılan, halkını terk ederek Efes kentinin (günümüzde Selçuk, İzmir, Türkiye) dışındaki bir mağarada saklanan bir küme Romalı gencin öyküsüdür.
İmparator Decius (Dakyanus) Efes’e gelerek putlara tapınmayı ve hıristiyanların onlara kurban kesmelerini emreder. Gizlice hıristiyan olmakla suçlanan ve imparatorluk sarayında yaşayan yedi genç, imparatorun (başka bir rivayette ise Efes valisinin) huzuruna getirilir.
Baskıya karşın putlara kurban kesmeyi reddeden gençlere düşünmeleri için mühlet verilir. İmparatorun kentten ayrılması üzerine gençler kaçarak Anchilus dağı yakınlarındaki bir mağarada gizlenirler. Bu ortada gençlerden biri (Diomedes yahut Lamblichus), hem olup biteni öğrenmek hem de yiyecek almak üzere tebdilikıyafet ederek kente iner. Kısa bir mühlet sonra Efes’e dönen Decius gençlerin huzuruna getirilmesini ister.
Bunu duyan Diomedes arkadaşlarına hükümdarın buyruğunu haber verir ve onlar ilâhî lutuf sonucunda derin bir uykuya dalarlar. Gençleri bulamayan Decius babalarını çağırtır ve onların Anchilus dağındaki mağaraya saklandıklarını öğrenir. Bunun üzerine canlı diri gömülmeleri için mağaranın girişinin büyük kayalarla kapatılmasını emreder. Theodore ve Rufinus isimli iki hıristiyan, genç şehidlerin kıssasını madenî bir levhaya yazıp mağarayı kapatan kayaların altına koyar (başka bir rivayete nazaran mağara kapanmadan evvel bir hıristiyan, hadisenin mahiyetini yazdığı bakır bir levhayı içeriye atar).
307 yıl sonra (158, 197, 353 yıl rivayetleri de vardır) İmparator II. Theodosios vaktinde (401-450), papaz Theodore öncülüğünde vefattan sonra dirilişi inkâr eden bir akım baş gösterir. Hıristiyanlığı kabul eden imparator bundan son derece rahatsız olur. Bu sırada İlah, mağaranın bulunduğu bölgenin sahibi Adolius’un hatırına sürüleri için bir ahır yapma fikrini getirir. Bu niyetle mağarayı kapatan taşlar kullanılır ve mağara yine açılır.
Tanrı gençleri uyandırır. Onlar yalnızca bir gece uyuduklarını zannetmekte ve Decius tarafından öldürüleceklerini düşünmektedirler. Evvelce olduğu üzere Diomedes tekrar kente masraf. Kentin kapıları üzerinde haç görünce çok şaşırır ve yoldan geçen birine bu yerin sahiden Efes olup olmadığını sorar. Gördüklerini arkadaşlarına bildirmek için sabırsızlanır, lakin daha evvel, yanında bulunan ve Decius devrine ilişkin olan parayla yiyecek almak ister. Satıcı ve esnaf bu eski parayı görünce gencin hazine bulduğunu zannederler ve bu hazineyi paylaşmayı düşünürler.
Bu haber yayılınca pek çok insan toplanır. Diomedes ise tanıdık var mı diye şaşkınlık içinde topluluğa bakar. Kentin papazı ve vali onu sorguya çekerler. O da başlarından geçeni anlatır ve arkadaşlarını görmeleri için onları mağaraya davet eder. Efesliler zirveye tırmanırlar ve gençlerin kıssasını anlatan iki kurşun levha bulurlar. Daha sonra mağaraya giren halk gencin arkadaşlarını sağ ve sakin bir vaziyette görür. Theodosios’a haber verilir, o da mağaraya gelir.
Gençlerden biri (Maximilian yahut Achillides), tekrar dirilmenin gerçek olduğunu göstermek için Tanrı’nın kendilerini derin bir uykuya yatırdığını ve kıyametten evvel dirilttiğini söyler. Daha sonra gençlerin hepsi vefat uykusuna yatar ve oraya bir bazilika yapılır (ERE, XI, 428).
ASHAB-I KEHF KUR’AN-I KERİM’DE GEÇİYOR MU?
Ashâb-ı Kehf kıssasının anlatıldığı Kur’ân-ı Kerîm’in on sekizinci mühletine, bu kıssanın kıymeti hasebiyle “Kehf” ismi verilmiştir. Mühletin 9-26. âyetlerinde bildirildiğine nazaran, putperest bir kavmin içinde Allah’ın varlığına ve birliğine inanan birkaç genç bu inançlarını açıkça lisana getirip putperestliğe karşı çıkmış, taşlanarak öldürülmekten yahut zorla din değiştirmekten kurtulmak için mağaraya sığınmışlardır. Yanlarındaki köpekleriyle birlikte orada derin bir uykuya dalan gençler muhtemelen 309 yıl sonra uyanmışlardır.
Bu müddet Kur’ân-ı Kerîm’de, “Onlar mağaralarında 300 yıl kaldılar, dokuz da ek ettiler” biçiminde belirtilmektedir. 300 yıla 9 eği, şemsî takvimle belirtilen müddetin kamerî takvime nazaran sözü olmalıdır. Müfessirlerden kimileri, bu âyetteki sözün sıkıntıyı ortalarında tartışan kümelerin kelamı olduğu görüşünü benimsemekte, gerçek süreyi yalnızca Allah’ın bilebileceğini bildiren âyetin de bunu gösterdiğini söylemektedir.
ASHAB-I KEHF İSİMLERİ NELERDİR?
Kuran-ı Kerim’de Kehf Mühleti 25. ayette anlatıldığına nazaran yüz yıllar sürdüğü görülmektedir. Ayette şu halde geçmektedir: “Onlar mağaralarında dokuz ziyadesiyle üç yüz yıl kaldılar. ” (el-Kehf,18/25).Bu gençlerin sayısı tam olarak bilinmemekle birlikte kimi rivayetlere nazaran yedi kişi oldukları söylenmektedir.
ASHAB-I KEHF MAĞARASI NEREDEDİR?
Yedi Uyurlar Mağarası Mersin’in Tarsus ilçesinde bulunur. Tarsus ilçesinin 14 kilometre kuzey batısınde yer alan Yedi Uyurlar Mağarası, Dedeler köyü yakınındadır. Anadolu’nun farklı noktalarında Yedi Uyurlar Mağarası olduğuna inanılan mağaralar bulunmaktadır.
