Amenerrasulü’nün manası ne? Bakara Müddeti’nin son iki ayeti okunuşu

Amenerrasul ayetleri, Bakara Müddeti’nin son iki ayeti olarak bilinir ve İslam kültüründe derin bir manevi pahaya sahiptir. Bu ayetler, Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed’e (s.a.v) Miraç gecesinde vahyedilmiştir Bakara Müddeti’nin son iki ayetinin faziletleri (Amenerrasulü) hadislerde sıkça vurgulanmıştır.

Peygamberimiz (s.a.v) Bakara Müddeti’nin son iki ayeti (Âmenerrasul) bu ayetlerin faziletine dair şu formda buyurmuştur: “Bakara müddetinin sonunda iki âyet vardır ki, bir gecede okuyana onlar kâfi; onu her türlü kötülüklerden korur” (Buhârî, Fezâilü’l-Kur’an 10; Müslim, Müsâfirin 255). Ayrıyeten, Ebu Umame (r.a.)’den rivayet edilen bir hadiste, Efendimiz (s.a.v) dört şeyin Cennet hazinelerinden indirildiğini belirtmiştir: Fatiha-i Şerif, Ayete’l-Kürsi, Bakara’nın sonu (Âmenerrasul) ve Kevser Mühleti (El-Mütteki, Kenzu’l Ummal, 1/558).

Amenerrasulü Arapça Okunuşu

Âmenerrasul, Arapça okunuşuyla آمَنَ الرَّسُولُ biçiminde söz edilir. Türkçe okunuşu ise “Amenarrasul”dur. Bu ayetlerin manası, Allah’a, meleklerine, kitaplarına ve peygamberlerine inancı söz eder. Okunduğunda kişinin ruhsal huzur bulmasına ve manevi bir muhafaza hissine kavuşmasına yardımcı olur.

Amene-rrasûlu bimâ unzile ileyhi min rabbihi velmu/minûn(e)(c) kullun âmene bi(A)llâhi ve melâ-iketihi ve kutubihi ve rusulihi lâ nuferriku beyne ehadin min rusulih(i)(c) ve kâlû semi’nâ ve ata’nâ(s) ġufrâneke rabbenâ ve-ileyke-lmasîr(u) (Bakara-285)

Lâ yükellifu(A)llâhu nefsen illâ vus’ahâ(c) lehâ mâ kesebet ve’aleyhâ me-ktesebet(k) rabbenâ lâ tu-âḣiżnâ in nesînâ konut aḣta/nâ(c) rabbenâ velâ tahmil ‘aleynâ isran kemâ hameltehu ‘ale-lleżîne min kablinâ(c) rabbenâ velâ tuhammilnâ mâ lâ tâkate lenâ bih(i)(s) va’fu ‘annâ vaġfir lenâ verhamnâ(c) ente mevlânâ fensurnâ ‘ale-lkavmi-lkâfirîn(e)(Bakara-286)

“Peygamber, Rabbinden kendisine indirilene iman etti, mü’minler de (iman ettiler). Her biri; Allah’a, meleklerine, kitaplarına ve peygamberlerine iman ettiler ve şöyle dediler: “Onun peygamberlerinden hiçbirini (diğerinden) ayırt etmeyiz.” Şöyle de dediler: “İşittik ve itaat ettik. Ey Rabbimiz! Senden bağışlama dileriz. Sonunda dönüş yalnız sanadır.”(Bakara-285)

Allah bir kimseyi lakin gücünün yettiği şeyle yükümlü kılar. Onun kazandığı uygunluk kendi faydasına, kötülük de kendi zararınadır. (Şöyle diyerek dua ediniz): “Ey Rabbimiz! Unutur, ya da yanılırsak bizi sorumlu tutma! Ey Rabbimiz! Bize, bizden evvelkilere yüklediğin üzere ağır yük yükleme. Ey Rabbimiz! Bize gücümüzün yetmediği şeyleri yükleme! Bizi affet, bizi bağışla, bize acı! Sen bizim Mevlâmızsın. Kâfirler topluluğuna karşı bize yardım et.” (Bakara-286)