Çağın en büyük meselelerinden biri olan yalnızlık, çocuk psikolojisini direkt etkiliyor. Sıhhat Bilimleri Üniversitesi Öğretim Vazifelisi Psikolog Merve Tuğçe Doğru, “Yalnızlık duygusu doğum anından itibaren hissedilebilen bir his. Bireylerin ruhu her periyot itimat hissini hissetmek istiyor. Tüm irtibat inanç duygusu geliştiği vakit gerçekleşiyor. Aksi halde vakitle yalnızlaşan bireyler haline geliyoruz” dedi.
Yalnızlığın en temel hislerden biri olduğunu hatırlatan Yanlışsız, “Yalnızlık gelişimin her evresinde kendini farklı boyutlarda hissettirir. Her durumda olduğu üzere bu histe da duygusal dengeyi korumak çok değerli. Çocukluk periyodu yalnızlıkla nasıl başa çıkılacağını öğrendiğimiz bir periyot. Bu evrede ya başa çıkmayı öğreniriz ya da hayat boyunca yalnızlıkla çaba ederiz. Hangi yolu seçileceği konusunda hiç kuşkusuz ebeveynlerin yaklaşımları ve rolleri belirler” diye anlattı. Ebevenylerin çocuklar için rol-model olduğunu tabir eden Yanlışsız, çocukların anne-babasının hayata yüklediği manaları kendi hayatlarına yüklediğini söyledi.
Çocukluk devrinde birinci inanç duyulan kişinin anne olduğunu hatırlatan Gerçek, “Doğum sonrası sürece baktığımızda bebeğin bir diğer kişi ile birinci bağı anne göğsü ile kuruluyor. Bir besin geçişi olduğunu düşünüyor olsak da aslında hem fizyolojik hem de ruhsal bir vücut gelişimi olarak düşünebilirsiniz. Bu süreçte annenin çocuğa hisleri, niyetleri, gerilimi yahut gücü geçerek, çocuğa tıpkı formda gerilim ve dert olarak yükleniyor” formunda konuştu. Çocukların bu süreçteki gerilimden direkt etkilendiğini hatırlatan Gerçek, “Doğum öncesi ve sonrasındaki his yoğunluğunu eşler birbirlerine olan sevgi ve hürmet ile dünyaya huzurlu ve keyifli bir birey yetiştirmenin birinci adımlarını atmaya başlıyorlar” diye anlattı.
Doğru şöyle konuştu: “Yalnızlık duygusu bakım veren kişinin yokluğuyla, benliğin oluşmaya başladığı yani ömrün erken periyotlarıyla çocuk sevgi ve itimat objesinin kaybından korkma ile başlıyor. Bu dehşet annenin işe başlaması, bakım problemleri, bebekteki nörolojik hastalıklar, bakım veren bireylerin tavrı, baba-anne irtibat sorunları, kardeş meseleleri, vaktinde evvel kreşe başlanması üzere sebeplerle ortaya çıkabiliyor. Çocuk bu süreçte şayet anne babası ile sağlıklı bağlantı kuramıyorsa, kendini kapatmaya başlıyor. Yalnızlık, depresyon ve bilişsel gerileme olmak üzere birçok ruhsal sıkıntılara, ileri seviyede ise kanser, iltihaplı hastalıklar ve kalp sıkıntıları üzere bedensel rahatsızlık riskini artırabiliyor.”
