J’liğe 13, yapım yapmaya 14 yaşında başladı. Gençliği Stuttgart’ın hip-hop sahnesinde, Berlin’in techno kulüplerinde geçti. Mesleğine sinema sanayisinde direktör, muharrir ve üretimci olarak başlayan Barış Aladağ son devirde müziği tekrar hayatının merkezine koydu. EP’leri dünyaca ünlü DJ Solomun’un şirketinden çıkan Barış Aladağ bugün Frankhan Soundroom’da Jeton Records gecesinde çalacak.
◊ Elektronik müziğin hislerle bağı birçok vakit
göz gerisi ediliyor. Meğer
‘Picture: Aladag’ EP’nizi dinlediğimde beni duygusal olarak çok etkilemişti. Müziğinizde hislere ne kadar yer açıyorsunuz?
Bunu duymak beni memnun etti. Hisler müziğimin merkezinde yer alıyor zira her vakit bir his yaratmaya çalışıyorum. Tahminen de bu, uzun yıllardır direktör olarak çalışmamla örtüşüyor zira orada da bir kıssa anlatmak ve bir his aktarmak kelam konusu. Tıpkı sinemada olduğu üzere müzik yaparken de daima görseller ve durumlar düşünüyorum, buradan duyguyu çıkarıp müziğe aktarmaya çalışıyorum.
◊ Türk kökenli olmanız, Almanya’da büyümeniz… Hip-hop’tan techno’ya farklı cinslerle alakanız… Çokkültürlülüğün müziğinize katkısını nasıl anlatırsınız?
Kendimi her vakit biraz dışarıdan gözlemledim ve hiçbir şeyi olduğu üzere kabul etmedim, bunu hâlâ yapıyorum. Birçok şeyi bir araştırma yahut laboratuvar çalışması üzere görüyorum ve burada daha evvel bir kontağı olmayan ögeleri bir ortaya getirerek yeni bir mana bulmaya çalışıyorum. Tahminen de bu yüzden birçok müzik tipiyle iç içeyim. Techno’yla başlayıp hip-hop’a yöneldim ancak birebir vakitte çocukluğumdan beri David Bowie dinledim, neredeyse ona hayranlık duydum. House ve techno da erken gençlik yıllarımdan itibaren müzikal dünyamın kıymetli bir modülü olarak kaldı.
◊ Son EP’niz ‘Surreality’ DJ Solomun’un şirketi
Diynamic Music’ten çıktı. Solomun ülkemizde de çok sevilen bir isim. Siz nasıl
bir ortaya geldiniz?
Uzun yıllardır hayranıydım. Albüm sürecinde Solomun’la tanıştım ve ‘My Religion’ isimli modül bizi birbirine bağladı. Solomun’un bir röportajında babasının vefat ettiği gün yazdığı bir müzikten bahsettiğini okumuştum ve bu beni derinden etkiledi. Ben de babam hayatının son günlerini yaşarken hissettiğim tüm hisleri bir müziğe aktarmak istedim. O acıyı, o çaresizliği, o derin duygusal dalgalanmaları müziğe dökerek ‘My Religion’ı yazdım.
‘Herkesin birlikte âlâ vakit geçirdiği, büyük bir parti olsun’
◊ İzlandalı müzisyen Björk geçen günlerde yaptığı söyleşide 90 yaşına kadar techno rave’lerine gitmeye devam edeceğini, bu kültürü korumak gerektiğini söyledi. Sizce kulüp kültürü bitiyor mu?
Aslında büyük salonlarda ya da terk edilmiş devasa depolarda yapılan rave partilerinden gelen biriyim. O vakitler DJ’in nerede olduğunu bile bilmezdik, yalnızca strobe ışıkları, lazerler ve sis içinde kaybolurduk fakat bu, olumlu bir kayboluştu. Bugünse her şey değişti ve DJ ekseriyetle çok daha fazla odakta. Şayet bana sorulsa, bu gelişimi en azından bir noktaya kadar geri almak isterdim. Zira bence rave kültürünün özü, herkesin eşit biçimde, özgürce dans edebilmesi. VIP masalarında oturan, müziğe pek de bağlı olmayan ve yalnızca paranın konuştuğu bir ortam bunun tam aykırısı. Bu yüzden şahsî motivasyonum, müzikle insanları o denli bir noktaya taşımak ki, herkesin birlikte hoş vakit geçirdiği büyük bir parti olsun. Nerede durdukları, ne kadar giriş fiyatı ödedikleri ya da hangi cinsten bir bilet aldıkları fark etmeden…
