Kahramanmaraş Elbistan’da Depremzedelerin Durumu
Depremin merkez üssü Kahramanmaraş Elbistanda, Müstakil Sanayici ve İşadamları Derneği (MÜSİAD) tarafından kurulan Elbistan Konteyner Kenti, yaklaşık 2 bin 100 kişiye ev sahipliği yapmaktadır. Bu konteyner kenti, ilçedeki en büyük geçici toplanma alanlarından biri olarak öne çıkıyor. Kurban Bayramı’nda burayı ziyaret etmiş ve burada yaşayanların sorunlarını dinleme fırsatı bulmuştuk. Şimdi, bu sorunların ne ölçüde giderildiğini merak ettik. Tek bir ilerleme kaydedilmiş; konteynerlere klima takılmış. Hijyen ve temizlik malzemeleri ise ayda bir veriliyor. Ancak seçimlerden sonra birçok yardımın kesildiği bilgisi geldi. Eğer hanede çalışan birisi varsa, ihtiyaçlarınızı kıt kanaat karşılama şansınız bulunuyor. Gelin, “Çocuklarım var, eleştirirsem buradan gönderirler” diyen depremzedelerin sesi olalım:
- Tehditsiz bir günümüz yok. Eleştiri yaparsan, hangi konteynerde yaşadığını söyleyip seni daha küçük bir konteyner kente göndereceklerini belirtiyorlar.
- Okullar kapanana kadar konteyner kentlerde öğretmenler görev yapıyordu. Şu anda ise cami imamları burada hizmet veriyor. Yardımların adaletli bir şekilde dağıtılmadığını düşünüyorum.
‘HER ŞEYİ KESTİLER’
- Üç ay boyunca çadırda yaşadık. En azından şimdi kilitli bir kapımız var diyoruz. İlk dönem yardım ve destek iyiydi ama seçim ve bayram sonrası su dahi vermemeye başladılar. Seçimlerden sonra tüm yardımları kestiler.
- Kiracı olduğumuz için devletin sunduğu imkanlardan faydalanma hakkımız yok. Eğer devlet “konteynerleri boşaltıyoruz” derse, nereye gideceğiz?
‘KİRALAR UÇTU’
- Ev bulup taşınmak istesek bile kiralar fahiş bir şekilde arttı. Elbistan’da 8 bin TL’nin altında sağlam bir ev bulmak neredeyse imkansız. Konteynerde ne kadar daha kalacağız?
- Seçimlerden önce ekmek ve içme suyu yardımları vardı. Şimdi bu yardımlara ulaşmak ciddi bir masraf haline geldi. Yardımların adaletli dağıtıldığını düşünmüyorum.
- Konteyner kentlerde her türlü imkanın sağlanacağı söylenmişti. İçinde kap-kacak, buzdolabı ve halı olacaktı. Ancak geldiğimizde çoğu şeyin çalındığını gördük. En küçük buzdolabını verdiler, ben de kendi imkanlarımla büyük bir buzdolabı almak zorunda kaldım. Küçük olanı ise yönetim aldı. Buzdolaplarının üzerimize zimmetli olmasının nedenini anlayamıyoruz.
‘HİÇBİR ŞEYE PARA YETİŞMİYOR’
- Kaldığımız ev depremde yıkıldıktan sonra bir süre Elbistan dışına gitmek zorunda kaldık. Depremden hemen sonra dağıtılan hiçbir yardımı almadık. Hiçbir eşyam yok; kıyafet ve yiyecekleri parayla almak zorundayım. Hiçbir şeye para yetiştiremiyorum. Deprem öncesi evimdeki beyaz eşyaları yenilemiştim, hepsi enkazın altında kaldı ve hâlâ taksitlerini ödüyorum.
- Bugüne kadar bir şekilde ayakta kalmayı başardık. Önemli olan bundan sonrası.
- Çocuğum nişanlı, düğün yapacağız ama onlara yeni bir hayat kuracak beş kuruş param yok. Hiçbir geliri olmayanlar, nasıl ihtiyacını karşılayacak?
